Recensie: In je dromen ga jij – Inge van der Krabben

Recensie: In je dromen ga jij – Inge van der Krabben
Uitgeverij: Uitgeverij Luitingh-Sijthoff

Eerder las ik al het debuut van Inge van der Krabben, Tot waar we kijken kunnen. Een prachtig debuut, waar ik behoorlijk van onder de indruk was. Ik keek dan ook erg uit naar haar volgende roman: In je dromen ga jij. Ik mocht dit boek recenseren voor Luitingh-Sijthoff, waarvoor grote dank! Het boek met de bijbehorende boekenlegger lagen al snel in de brievenbus. Spannend… Wat zou Inge van der Krabben ditmaal voor verhaal afgeleverd hebben?

Samenvatting
Op het sterfbed van haar moeder krijgt de veertigjarige Mariam een opdracht die haar leven op zijn kop zet: vind mijn eerstgeboren zoon voor ik sterf, maar houd het geheim. Kan ze voldoen aan de laatste wens van Safia? Overweldigd door vragen en emoties regelt Mariam haar vertrek naar haar geboorteland Marokko. Aya, Mariams dochter, staat op het punt te trouwen. Ze heeft haar ouders ook iets op te biechten, maar is bang om haar hart te volgen. In Marokko leert Mariam een andere kant van Safia, en van zichzelf, kennen. En vindt ze op tijd de verloren broer? 

In je dromen ga jij is een prachtige roman over ongeschreven regels, het durven openbreken van tradities en het toelaten van het onbekende. Van een fijnzinnige schrijver met een goed gevoel voor karakter en sfeer.

Over de auteur
Inge van der Krabben (1972) studeerde algemene letteren aan de Universiteit van Utrecht, werkte als redacteur en communicatieadviseur voor diverse bedrijven en heeft haar eigen tekstbureau. Tot waar we kijken kunnen is haar debuutroman. In je dromen ga jij is haar tweede roman.

Mijn mening
Mijn eerste indruk: een mooie cover, die tot de verbeelding spreekt en nieuwsgierig maakt, zeker in combinatie met de titel. Goede keuze! De flaptekst maakt mij nog nieuwsgieriger naar het verhaal.

Inge van der Krabben verstaat de kunst van het verhalen vertellen. Ik werd meegezogen in de verhalen van Safia, Mariam en Aya en kreeg zo een bijzonder inkijkje in de levens van drie generaties Marokkaanse vrouwen. Ik heb het me zo vaak afgevraagd: hoe kijkt de generatie die in Nederland is geboren en opgegroeid naar hun Marokkaanse roots, hun cultuur, geloof en gebruiken, en dan met name de vrouwen? En hoe gaat de oudere generatie hiermee om? Natuurlijk weet ik wel dat het niet overal hetzelfde is, dat is in Nederlandse gezinnen ook niet zo, maar daarom is het nog wel heel mooi om te lezen hoe het voor deze vrouwen is. De spagaat waar zij in zitten: aan de ene kant aan de tradities en verwachtingen van de familie willen voldoen, maar aan de andere kant ook je eigen gevoel willen volgen, je eigen keuzes willen maken.

Stukje bij beetje kom je in dit boek achter de geschiedenis van Safia, die van grote invloed is op Mariam en Aya. Elk hoofdstuk wordt vanuit een van deze drie vrouwen verteld. Zo kom je ook achter de gevoelens en gebruiken van elk van deze vrouwen en merk je dat er een verschuiving plaatsvindt. Aya wil losbreken, haar eigen weg volgen, maar de familie niet voor het hoofd stoten. Een duivels dilemma, waar ze haar eigen weg in vindt.
De Nederlandse buurvrouw, die de familie wel eens een handje helpt met oppassen, vertegenwoordigt voor mij de oprecht nieuwsgierige Nederlander, die graag wil weten hoe het er in Marokkaanse families aan toegaat, maar ook haar eigen gebruiken en eerlijke mening verkondigt.

Door de relatief korte hoofdstukken en de verschillende invalshoeken ontvouwt het verhaal zich stukje bij beetje. Het zorgt er ook voor dat je wilt blijven doorlezen, je wilt weten wat er in het verleden gebeurd is, maar ook hoe de gebeurtenissen in het heden zich zullen ontwikkelen.

Met haar debuut Tot waar we kijken kunnen had Inge van der Krabben me al aangenaam verrast, maar met In je dromen ga jij heeft ze zichzelf wat mij betreft overtroffen. Hopelijk heeft ze haar naam hiermee definitief gevestigd in de Nederlandse literatuur en horen we nog veel meer van haar.

Ik baalde toen ik het boek dichtsloeg, ik had nog zoveel meer willen weten over deze familie, deze vrouwen. Dit boek is wat mij betreft een echte aanrader!
Zoals ik eerder al aankondigde, splits ik mijn oordeel vanaf dit jaar op in verschillende onderdelen:

• Cover en titel: 5*****
• Inhoud: 5*****
• Redactie: 5*****

Recensie: Geheim leven – Carla de Jong

Recensie: Geheim leven – Carla de Jong
Uitgeverij: AmboAnthos

Met grote dank aan AmboAnthos mocht ik Geheim leven van Carla de Jong vooruitlezen. Ik kreeg een ingebonden drukproef thuisgestuurd, vergezeld van een krantenartikel en een handgeschreven brief van Carla de Jong. Mijn eerste indruk: wauw, wat bijzonder! Het leest wel even wat onhandig in bed met zo’n drukproef op A4-formaat, maar dat geeft mij een goed excuus om mijn leeskussen goed uit te proberen! (erg geslaagd overigens 😊)
Eerder las ik al Nooit meer regen en De Johansons van Carla de Jong en dat vond ik al prachtige boeken. De verwachtingen zijn bij mij dan ook hooggespannen. De ondertitel Drie generaties in de ban van een familieverleden prikkelt me. Dat het verhaal zich ook nog in het zuiden van Friesland afspeelt maakt mij als Fries nog nieuwsgieriger.


Samenvatting
Wordt leed doorgegeven van generatie op generatie of is het mogelijk om met een schone lei te beginnen? Elza Kingma groeit op in het interbellum. Ondanks de crisis van de jaren dertig kent haar leven weinig zorgen, maar dat verandert met de komst van nieuwe buren. Van meet af aan koestert Elza antipathie tegen de buurvrouw. Toch raken beide families steeds nauwer bevriend. Dan scheurt een reeks dramatische gebeurtenissen de gezinnen uiteen. Elza gaat haar eigen weg en zwijgt over haar traumatische geschiedenis, ook tegen haar kinderen. Als ze tegen de honderd loopt, klopt het verleden aan en kan zij er niet langer voor weglopen.

Over de auteur
Carla de Jong is auteur van onder meer de uitstekend ontvangen psychologische romans Nooit meer regen en De Johansons. Ze is als docent verbonden aan de Schrijversacademie en woont in Amsterdam.

Mijn mening
De cover vind ik zelf niet zo mooi, maar intrigeert me wel. Waarom staan er twee vrouwen op de voorkant, waarvan één haar gezicht heeft afgewend en de ander slechts half zichtbaar is van de voorkant? Na het lezen van dit verhaal blijkt dat dit een passend beeld is en, net als de titel, voor meerdere uitleg vatbaar is. Dat vind ik een belangrijk kenmerk van een goede cover en titel.

Het verhaal wordt afwisselend in het verleden en heden verteld, zodat je stukje bij beetje de gebeurtenissen in deze familie ontrafelt. Briljant! De spanning wordt zo goed opgebouwd, zodat je door blijft lezen, omdat je wil weten wat er nu toch echt gebeurd is.

Hoewel sommige gebeurtenissen op een gegeven moment wel voorspelbaar zijn, weet Carla de Jong toch telkens weer een bepaalde draai te geven aan het verhaal, zodat je elke keer weer een beetje verrast wordt. Dan weer omdat de gebeurtenis toch net iets anders heeft plaatsgevonden dan je denkt, dan weer omdat Elza (of een van de andere personages) anders reageert dan je gedacht had.

Voor mij zat er veel herkenning in het verhaal, omdat ik zelf ook uit Friesland kom en dus redelijk bekend ben met de plaatsen die in het boek voorkomen. Omdat Carla de Jong vrijwel overal bestaande plaatsnamen gebruikt, was ik even op het verkeerde been gezet door Olde Siel en Nije Siel. Na contact met Carla (en later ook na het lezen van het nawoord) bleek dat ze deze plaatsnamen zelf bedacht heeft. Grappig, omdat er in Friesland wel degelijk een Nije-Syl en Ouwe-Syl (Bildts) bestaan. Deze liggen echter in het noorden van de provincie, tegen de zeedijk bij de Waddenzee aan. Uit de context van het verhaal had ik al begrepen dat de setting het zuiden van Friesland moest zijn, dus de verwarring was voor mij even compleet. En gelukkig ook weer snel opgehelderd.

Op het eind heb ik ook even een traan gelaten. De situatie met Elza deed me vrij veel aan mijn eigen beppe denken, die in 2016 op 91-jarige leeftijd overleed. Hoewel zij uit een zeer grote familie kwam en niet zo’n familiegeschiedenis met zich meetorste, was ook beppe niet zo’n prater over vroeger. Veel zaken zullen dan ook voor altijd een vraag blijven. Dat zal voor velen van ons wel herkenbaar zijn.

Dit verhaal is verder in één woord weer geweldig! Carla de Jong weet hoe je een verhaal moet vertellen en hoe je de lezer meeneemt in dit verhaal. Vrijwel vanaf het begin werd ik meegezogen in deze trieste familiegeschiedenis, die losjes gebaseerd is op de familiegeschiedenis van Carla de Jong zelf.

Het verhaal zit gewoon zo gigantisch goed in elkaar, het is zo mooi verteld, dat ik een diepe buiging maak voor Carla de Jong. Ik hoop dat ze altijd dit soort mooie romans blijft schrijven en ons meeneemt in de levens van mensen die we zelf hadden kunnen zijn. Chapeau!

Zoals ik de vorige keer al aankondigde, splits ik mijn oordeel vanaf dit jaar op in verschillende onderdelen: 

• Cover en titel: 4,5****
• Inhoud: 5*****
• Redactie: 4,5****