Recensie: Prooi – Lydia van Houten

Recensie: Prooi – Lydia van Houten
Uitgeverij: Kabook

Al voor verschijnen mocht ik het nieuwste boek van Lydia van Houten, Prooi, lezen. Ik heb vorig jaar voor het eerst een boek van haar gelezen en daar was ik al zo enthousiast over, dat ik alles wil lezen wat deze vrouw schrijft. Dat betekent ook een klein beetje spanning: kan het boek wel aan mijn hoge verwachtingen voldoen? De cover oogt in ieder geval al erg intrigerend en ik ben erg benieuwd welke rol een wolf in dit verhaal heeft. Of moet ik het zien als een jager die jaagt op zijn prooi?

Samenvatting
De Nederlandse studente Evelyn (Evy) Meyer woont samen met een groepje excentrieke jongeren in Londen, waar ze een kamer huurt in het huis van Joy McAllen, die haar familie tragisch verloor in een vliegtuigcrash.

Sinds haar intrek wordt Evy achtervolgd door nachtmerries en hallucinaties. Alleen medestudente en acteursdochter Lily-Rose Summers trekt zich het lot van de Nederlandse aan. Als Evy in de financiële problemen komt en haar huur niet meer kan betalen, stelt Lily-Rose haar voor aan familievriend en regisseur Martin Dumont. Hij biedt Evy een hostessbaan aan op zijn plezierjacht: Live X.

Dan is Evy getuige van een gruwelijke moord. Ze zit onder het bloed, maar vreemd genoeg kan ze zich niets herinneren. Dit is pas het begin van een reeks bizarre voorvallen…

Over de auteur
Lydia van Houten (1972) startte haar freelance carrière in 2003, als illustratrice voor andere auteurs. Begin 2005 debuteerde ze met haar jeugdserie Teken van Drie, uitgegeven door Uitgeverij Ellessy. Er volgden (internationale) freelance opdrachten, vooral voor prentenboeken. De serie Goedenacht kleine Maan uitgegeven door Yoyo Books, verscheen wereldwijd.

Vanaf 2014 concentreert Lydia zich op het schrijven van thrillers via uitgeverij Kabook. Haar debuut Doodstil verscheen in 2015 en kreeg lovende recensies. Doodstil werd zelfs Boek van de Maand. Het vervloekte huis is haar tweede thriller. En in juni 2017 is haar derde thriller Prooi verschenen.

Lydia studeerde taal: Nederlands, Engels, Frans, Duits, Italiaans en Spaans. Ze deed daarna Middenmanagement en volgde aansluitend een deeltijdstudie psychologie aan de OU. Tegenwoordig concentreert Lydia zich op (online) marketing en communicatie.

Mijn mening
Oké, dit was echt een vreemd, maar nagelbijtend spannend en goed boek! Sterker nog: ik heb voor het eerst in meer dan 30 jaar nachtmerries gekregen van een boek (de laatste keer was nadat de kleuterjuf een verhaal over Peter Pelikaan had voorgelezen). Vlak nadat ik het uit had, kreeg ik een nachtmerrie waarin ik door een tijger achternagezeten werd… in de duinen. Ik kon gelukkig ontsnappen door ineens van het pad te springen en me te verstoppen, want ik moest terug naar het strand (vraag me niet waarom, want ik werd ineens met hartkloppingen wakker, mijn lijf stuiterend van de adrenaline).

Voor mij is dit wat ik van een boek verwacht: dat het me meeneemt in het verhaal, opslokt als het ware, en me het verhaal (op ietwat eigen wijze) laat herbeleven.

Ik moest het boek wel laten bezinken, want het was nogal wat. Ik kon bepaalde stukjes niet direct plaatsen. Het voelde ook wat onaf. Alsof er nog een vervolg komt. Het einde was wat raadselachtig, maar ook weer passend bij het hele verhaal. Dit is een boek dat ik zeker nog een keer wil herlezen, al is het alleen maar om te kijken of het me weer zo kan meeslepen en of sommige dingen me misschien duidelijker worden. En degenen die mij een beetje kennen, weten dat ik normaal gesproken boeken niet snel herlees, dus dat wil wel wat zeggen.

De personages zijn ijzersterk beschreven en hebben ook echt een diepere laag. Niemand is wie hij lijkt te zijn. Ik zag sommige acties van personen dan ook echt niet aankomen. Pas als ik er middenin zat, dacht ik: ‘Nee, niet… dat kan toch niet. Echt?’ Ik ben zelfs terug gaan bladeren of ik niet ergens een hint gemist had. Heerlijk, deze plottwists die mij aan mijn eigen geheugen doen twijfelen. Het boek zit dus erg goed in elkaar!

Lydia van Houten, ga alsjeblieft zo door met schrijven! De verwachtingen waren hooggespannen, maar je hebt ze meer dan waargemaakt. Het betekent wel dat de lat volgende keer nog hoger ligt! Maar goed, ik verwacht dat je die druk wel aan kunt, hahaha… Je krijgt van mij voor Prooi de volledige 5*****, simpelweg omdat er niet meer sterren te vergeven zijn.

Recensie: Weg zonder genade – John Hart

Recensie: Weg zonder genade – John Hart
Uitgeverij: L.S. Amsterdam

In juni mocht ik meedoen met de Sterrenthriller-leesclub van Luitingh-Sijthoff. Door de drukte kwam ik er pas eind van de maand aan toe om dit boek te lezen en inmiddels was de lat ook al hoog gelegd: de 4- en 5-sterrenrecensies vlogen over het internet. ‘Dit is een boek dat je niet meer weg kunt leggen en in 1 ruk moet uitlezen.’ Velen vergeleken het boek met eerder werk van hem en ook eerdere boeken zouden geweldig zijn. Tja, dit is mijn eerste kennismaking met John Hart, dus ik wacht het af. Vol spanning begin ik…

Samenvatting
Elizabeth Black is een heldin. Onlangs heeft ze eigenhandig een meisje uit gevangenschap gered, en de twee meedogenloze ontvoerders doodgeschoten. Maar Elizabeth heeft ook donkere geheimen. En als de jongen Gideon met een pistool staat te wachten tot de moordenaar van zijn moeder uit de gevangenis komt, raakt haar leven in een stroomversnelling.

Over de auteur
John Hart (1965) is de enige auteur die in opeenvolgende jaren een Edgar Award won. Eerdere titels als Het ijzeren huis en Onschuld waren wereldwijde bestsellers en er werden al meer dan 2 miljoen van zijn boeken verkocht.

Mijn mening
Weg zonder genade heeft mij niet teleurgesteld. In tegendeel: het heeft mijn verwachtingen zelfs overtroffen! Ik was nogal sceptisch door alle lyrische recensies, de een was nog lovender dan de ander. Maar dat bleek nergens voor nodig. John Hart is een meesterverteller.

Ik heb me er weer over verbaasd hoe gruwelijk de wereld is, hoe verwrongen en bekrompen sommige mensen zijn. Dat mensen in naam van een geloof of juist als een tegenreactie op een geloof bepaalde handelingen doen, ik kan er met de pet niet bij. Voeg daar de rassenhaat van zuidelijk Amerika aan toe en je hebt de explosieve cocktail van dit boek compleet.

John Hart is echt een meesterverteller, vlotte zinnen en niet te lange hoofdstukken met een fantastische spanningsopbouw zorgen ervoor dat je in no time door het boek vliegt. Je blijft doorlezen, omdat je gewoon wil weten hoe het zit.

Wat ontzettend knap, hoe John Hart tot het einde toe spannend weet te houden wie de dader is. Ik heb zelf wel 5 of 6 verdachten voor ogen gehad en toch bleek het diegene elke keer niet te zijn. Pas zo’n 50-75 bladzijden voor het eind kreeg ik een heel sterk vermoeden en dat bleek eindelijk juist te zijn.

Stukje bij beetje wordt er in elk hoofdstuk een beetje meer informatie gegeven over het verleden van Elizabeth, maar ook over het verleden van Adrian Wall, de politieagent die zojuist na 13 jaar gevangenisstraf is vrijgelaten. En natuurlijk niet alleen het verleden, maar ook het heden, want er spelen zich zulke gruwelijke dingen af in dit vrij religieuze stadje met een sterke ‘ons-kent-ons’-mentaliteit, dat hou je niet voor mogelijk.

De personages zijn allemaal stuk voor stuk goed uitgewerkt en wel op zo’n manier, dat ze tot leven lijken te komen. Je gaat je afvragen of iemand nu wel of niet onschuldig is, maar ook waar ze toe in staat zijn. Ik wist echt niet wie nu wel of niet te vertrouwen was, zoveel wendingen nam het verhaal.

Iedereen kent iedereen in het stadje en het blijkt dat sommige mensen een behoorlijke vinger in de pap te hebben, terwijl anderen juist hun marionetten zijn. Misschien ben ik te eigengereid (of braaf), maar ik kan me niet voorstellen dat je je zo laat sturen door een ander, of dat je die ander zoveel macht over jou laat krijgen.

John Hart heeft met Weg zonder genade van mij de volle 5 sterren verdiend. Het gebeurt zelden dat een verhaal tot het eind toe zo spannend en verrassend is. Chapeau! Ik ga zeker meer van John Hart lezen!

 

De winnaar van Het Vervloekte Huis is bekend!

De winnaar van Het Vervloekte Huis is bekend!

Ik heb jullie een dag extra in spanning gehouden, maar nu is het dan toch zo ver: de winnaar is bekend!

Ik heb de uitslag ook gefilmd, zodat er geen discussie kan ontstaan: het filmpje plaats ik op Facebook, omdat dat helaas (nog) niet lukt op mijn blog.

En dan nu… De winnaar, van het door Kabook uitgevers beschikbaar gestelde boek Het Vervloekte Huis, is: Carola van Esch!
Gefeliciteerd!

Stuur je adresgegevens in een pb via Facebook of per e-mail naar h.engwerda@upcmail.nl en je ontvangt het boek zo snel mogelijk!
Ik wens je alvast veel leesplezier.

Voor de andere deelnemers: ik kan helaas niet iedereen blij maken met een boek, wie weet hebben jullie een volgende keer meer geluk.

Recensie: Het vervloekte huis – Lydia van Houten

Recensie: Het vervloekte huis – Lydia van Houten
Uitgeverij: Kabook

Vandaag is het zover: Het vervloekte huis van Lydia van Houten is verschenen! Ik was een van de 20 gelukkigen die het boek vooruit mochten lezen. Voor mij een eerste kennismaking met deze Nederlandse auteur.
Ik werd getriggerd door de samenvatting en vooral ook de omgeving waar het verhaal zich afspeelt: Canada. Dit ruwe, onherbergzame landschap lijkt mij de perfecte achtergrond voor een thriller; net zoals ik dat tot nu toe alleen van Scandinavische thrillers gewend ben.
In de loop van de maand las ik al verschillende recensies van collega-recensenten. Die beloofden heel wat! De ene na de andere 5-sterrenrecensie vloog mij om de oren. Eindelijk had ik tijd om het boek op te pakken. Zou het boek aan mijn, inmiddels torenhoge, verwachtingen voldoen?

Samenvatting
Als de 43-jarige journaliste Mikayla geconfronteerd wordt met de zelfmoord van haar man Steven, stort haar hele wereld in. Steven Jackson, geboren in Canada, blijkt echter een onverwachte erfenis voor Mikayla achter te laten: een huis in Rocky Roads, British Columbia, Canada. Samen met haar 7-jarige zoontje Jason en haar 16-jarige dochter Valerie ontvlucht Mikayla haar nu eenzame leven in Amsterdam. Ze emigreert naar Canada, in de hoop haar eerste thriller te schrijven in het klaarblijkelijk uitgestorven Rocky Roads. Al snel stuit ze op een aantal eigenaardige zaken, zoals de onopgeloste moord op Joanna la Croix van twintig jaar eerder.

Als Mikayla op eigen houtje onderzoek gaat doen naar de moord, wordt steeds duidelijker dat Rocky Roads een duister geheim herbergt. Mikayla duikt in het verleden van het stadje. Vanaf dat moment gebeuren er rare dingen in en om haar huis. Jason meent zelfs dat het spookt, dat het huis vervloekt is. Als hun hond Gollum spoorloos verdwijnt neemt Mikayla zelf het heft in handen. Ze moet en zal de onderste steen boven krijgen…

Over de auteur
Lydia van Houten (1972) startte haar freelance carrière in 2003, als illustratrice voor andere auteurs. Begin 2005 debuteerde ze met haar jeugdserie Teken van Drie, uitgegeven door Uitgeverij Ellessy. Er volgden (internationale) freelance opdrachten, vooral voor prentenboeken. De serie Goedenacht kleine Maan uitgegeven door Yoyo Books, verscheen wereldwijd.

Vanaf 2014 concentreert Lydia zich op het schrijven van thrillers. Het science fiction verhaal Black-out belandde op de longlist van de Paul Harland Awards in 2014. Haar debuut Doodstil verscheen in 2015 en kreeg lovende recensies. Doodstil werd zelfs Boek van de Maand. De Spaanse vertaling van dit boek zal in 2016 verschijnen. Het vervloekte huis is haar tweede thriller.

Lydia studeerde taal: Nederlands, Engels, Frans, Duits, Italiaans en Spaans. Ze deed daarna Middenmanagement en volgde aansluitend een deeltijdstudie psychologie aan de OU. Tegenwoordig concentreert Lydia zich op (online) marketing en communicatie.

Mijn mening
Ik heb dit boek met (korte) tussenpozen in 2 dagen uitgelezen. Wat kan Lydia van Houten mooi vertellen! Ik werd helemaal meegesleept in het verhaal en zag het helemaal voor me. Het afgelegen dorpje, huizen waarbij je dichtstbijzijnde buren alleen met de auto of per boot te bereiken zijn en de mensen die er wonen.

De personages zijn zo goed uitgewerkt, dat ze echt beginnen te leven. Ik leefde me op een gegeven moment helemaal in in Mikayla en zag mezelf al zitten: angstig door de gebeurtenissen, maar op andere momenten helemaal veilig en beschermd door de sexy buurman en vervolgens wantrouwend tegenover iedereen. Wie kun je wel en niet vertrouwen?

Het verhaal is in duidelijke hoofdstukken opgedeeld, waarbij je aan het eind van elk hoofdstuk echt verder wilt lezen. Want hoe zit het nou? Wie heeft nu wat gedaan? Hoe loopt het af? Het einde kwam voor mij nog best als een verrassing. Hoewel ik gedurende het verhaal steeds weer op het verkeerde been werd gezet en ik al verschillende verdachten voor ogen had, bleek ik toch de verkeerde verdachte te hebben gekozen. Briljant uitgewerkt dus!

Wat mij betreft is dit verhaal ook echt wel de volledige 5 sterren waard! Dit was het eerste, maar zeer zeker niet het laatste boek van Lydia van Houten dat ik lees. Ik wil eigenlijk alleen maar zeggen tegen Lydia: schrijf snel je volgende boek! Maak desnoods een serie met Mikayla in de hoofdrol, de nieuwsgierige journaliste. Ik zou het zeker lezen, want ergens vind ik dat dit verhaal nog niet “af” is: het eindigt alsof er nog een vervolg komt.

 

Recensie: Tess Gerritsen – Meisje vermist

 

Kat Novak is patholoog-anatoom en een vrouw die haar mannetje kan staan. Kat moet in een paar dagen tijd sectie verrichten op de lichamen van twee jonge vrouwen; twee gevallen van overdosis die op het eerste gezicht niets met elkaar te maken hadden. Toch krijgt Kat argwaan en ze vermoedt dat er meer aan de hand is. Het probleem is dat niemand die er toe doet haar wil geloven. Ze kan niet anders dan de zaak zelf tot op de bodem uit te zoeken, zelfs als haar eigen leven gevaar loopt.

Ik ben een groot fan van Tess Gerritsen! Ik heb al haar boeken gelezen: de hele serie over Rizzoli & Isles, maar ook de 8 romantische detectives die ze daarvoor schreef. Daarnaast schreef ze nog enkele losstaande thrillers, ook deze boeken hebben een mooi plekje in mijn boekenkast 🙂

Dit boek is nu voor het eerst vertaald naar het Nederlands, maar het is in 1994 al voor het eerst in het Engels uitgebracht. Dit boek vormde voor Tess Gerritsen de overgang van haar romantische detectives naar de thrillers die ze vandaag de dag schrijft. In dit boek kun je die overgang inderdaad goed merken: de romantische spanning die er tussen Kat en Adam hangt is goed uitgewerkt, maar het thrillerelement begint hier al steeds meer de overhand te krijgen.

Dit boek is weer echt zo’n verhaal waarbij je op het puntje van je stoel zit, alles om je heen vergeet en dóór moet lezen, omdat je zo graag wilt weten hoe het eindigt. Dat het verhaal een goed einde heeft, staat eigenlijk vooraf al vast, maar de weg om bij dat happy end te komen is verrassend. Soms denk je te weten hoe het zit, maar dan blijkt het toch weer anders te zijn.

Er is dan ook maar één advies dat ik kan geven: ga dit boek lezen! Ook al heb je verder alles van Tess Gerritsen al gelezen en ben je bang dat dit tegenvalt. Geloof me: dat valt best mee, dit verhaal is ook erg goed.

Ik kan er verder kort over zijn: Meisje vermist krijgt van mij 4 van de 5 sterren! Puur en alleen omdat het boek iets minder goed is dan de serie over Rizzoli & Isles.